12 april

Tja, wat zal ik zeggen, ik ben in de minder strenge fase, mag sjoemelen en dat heb ik gedaan. Lekkere macaroni, met alles erop en eraan en het viel goed. En ik ben toch nog 1,2 kilo afgevallen. ’t Is waratje een wonder…. Ik heb heel veel energie en zit vol plannen, er komen allerlei mooie mensen en gebeurtenissen op mijn pad, waar ik gewoon blij van wordt. Ook met toch menselijke  tegenslagen, waar ik normaal even van wakker zou liggen, ga ik wonderwel goed om en ik heb er alle vertrouwen in dat alles goed komt. Dus ja, nu knor ik rustig in het volle vertrouwen dat alles komt zoals het komt en er voor alles een reden en een oplossing is. Nou, misschien slaap ik ook wel lekker omdat ik dat gewoon doe sinds ik met mijn programma gestart ben. Ik kan heel rustig situaties bekijken en benaderen en mijn bloed kookt al veel minder, ondanks verwachte emoties. Na de uitslag van de werking van de hormonen in het bloed: uw problemen brengen uw gevoelens tot een kookpunt, wil ik een volgend puntje ook met jullie delen: volgens mijn hormonale bloedspiegel werk ik te snel en teveel. En ik maar denken dat ik harder kon. Nu mag ik me rustig neervlijen zonder me schuldig te voelen en genieten van een welverdiende rust. Het opgejaagde gevoel is  weg, meestal, ik bedoel, er mag nog wel iets overblijven van mijn oude vertrouwde ikje….toch? Maar, ik werk ook gewoon sneller en efficiënter, omdat mijn concentratie is toegenomen. Nou, dit was  toch weer  een mooie week.